اسلام، شکل ظاهرى دارد و هر کس شهادتین را بر زبان جارى کند، در زمره مسلمانان است اما ایمان یک امر واقعى و باطنى است و جایگاه آن قلب آدمى است، نه زبان و ظاهر او. بنابراین ایمان بالاتر و برتر از مسلمانى است. در آیات قرآن آمده است: «اعراب گفتند که ما ایمان آوردهایم، اى پیامبر! به آنها بگو که اسلام آورده (تسلیم شدهاید) و هنور ایمان در دلهاى شما وارد نشده است».(1) اسلام ممکن است انگیزههاى مختلفى داشته باشد، حتى انگیزههاى مادى و منافع شخصى، ولى ایمان حتماً از انگیزههاى معنوى سرچشمه مىگیرد. امام باقر(ع) مىفرماید: «ایمان اقرار است و عمل، و اسلام اقرار بدون عمل است».(2) امام صادق(ع) مىفرماید: «ایمان شریک اسلام مىشود، ولى اسلام شریک ایمان نیست».(3) در روایتى دیگر امام باقر(ع) فرمود: «ایمان آن است که در دل مستقر شود و بنده را به سوى خدا کشاند و اطاعت خدا و گردن نهادن به فرمانش مصدّق آن باشد، ولى اسلام گفتار و کردار ظاهرى است».(4) مؤمن واقعى کسى است که به همه دستورهاى اسلام عمل نماید؛ واجبات را انجام دهد و محرّمات را ترک نماید یعنى ایمان واقعى همراه عمل است و عملش باید مطابق با ایمانش باشد. در بعضى آیات آمده است: «مومنان کسانى اند که چون یاد خدا شود، دلهاشان ترسان مىشود و چون آیات الهى برایشان خوانده شود، ایمانشان افزون مىشود و بر پروردگار خود توکّل مىکنند. آنان که نماز را بر پا مىدارند و از آنچه روزیشان دادهایم، انفاق مىکنند. آنان مؤمنان واقعى هستند».(5) خداوند در این آیات وصف مؤمنان واقعى را بیان کرده، در آیات دیگر مانند آیات اوّل سوره مؤمنون نیز اوصاف مؤمنان واقعى را بیان فرموده است. پى نوشتها: 1. اصول کافى، ج 3، ص 39. 2. همان، ص 42. 3. همان، ص 41. 4. حجرات (49) آیه 14. 5. انفال (8) آیات 2 - 4.
ندانستن را بر دانستن ترجیح ندهید.
این نظر چه ربطی به پاسخ دارد؟